Referendummen

Heb het net voorbij

laten komen, op mijn

scherm, honderden

artikelen lang, het

associatieverdrag met

Oekraïne.

Vrees dat ik er niet

doorheen ga komen

voor 6 april.

Ga ik maar stiekem

niet gehinderd door

volledige kennis

referendummen.

Twijfelachtigheid

Groot atleet,

Sebastian Coe,

niets op af te

dingen. En toch

had ik het nooit

zo op hem. Mij

altijd te gladjes,

Coe, te ideale

schoonzonerig.

En nog steeds.

Verbaast mij dan

ook niets, al die

twijfelachtigheid

rond zijn IAAF-

voorzitterschap.

Vertalen

Nederlandse radio-

correspondenten

in den vreemde, wat

voegt het toe om

– zoals gisteren een

Zweedse minister –

geïnterviewden eerst

sprekend  in een vaak

volstrekt onbegrijpelijke

taal op te voeren en dan,

neem ik aan,

hun tekst te vertalen?!

Onaantrekkelijk

Lees er mijn linkedin profiel

maar op na: Post-HBO ‘Zin

in Lesgeven’. Ik had er dus

zin in. Had.

Want als ik inmiddels één les

goed heb geleerd, dan is het

dat lesgeven  – zie ook Zembla

van gisteravond – stelselmatig

onaantrekkelijk wordt gemaakt.  

Schofferen

Noem het hoe je het

ook wilt noemen:

Teevendeal, bonnetjes-

affaire of, sinds kort,

doofpotaffaire, de rode

draad in de hele kwestie

is overduidelijk: als je

zeker wilt zijn van een

lekkend ministerie  

moet je ongefundeerd

 je ICT-ers schofferen.  

Ideaal

Jouw ideaal: Hillary Clinton

in het Witte Huis krijgen.

Daar wil je ver voor gaan.

Letterlijk en figuurlijk. Dus

vaarwel Haags kamer-

lidmaatschap,  hallo

Amerikaans vrijwilligerswerk!

Met behoud van bakken

wachtgeld. Ideaal!

Over...

Hoorde hem laatst,

meneer Waanders,

over de wijnverkoop

in zijn Zwolse boek-

handel. Zijn argument

daarvoor: ‘We verkopen

ook boeken over wijn’.

Benieuwd of ze er ook

boeken verkopen over

drugs, over oorlog,

over prostitutie, over…

Te biecht

Zo gelovig als ze

zich elke zondag

weer melden aan

de kerkpoort bij

mij in de buurt,

zo makkelijk gaan

ze tegen de

rijrichting in om

een parkeerplaats

te bemachtigen.

Hun lieve heer ziet

toch alles?!

Verkeerszondaars

gaan kennelijk

ook te biecht.

Klantenbinding

Natuurlijk willen ze,

moeten ze zieltjes

winnen. Ook mijn

bank, ook mijn fitness.

Vandaar spiegeltjes en

kraaltjes, lokkertjes in

overvloed voor nieuw-

komers.

Eenmaal verleid:

gedaan met de pret.

Ja zeg, ook nog aan

klantenbinding doen?!

Nederlands

Het vak Nederlands

op de schop, prima.

Maar dan ook heel

wat leraren Nederlands.

Omvormen tot mijn

mijnheer Duister.

Citeerde uit zijn hoofd

de hele vaderlandse

literatuur. Blies je met

elke sigarenwolk een

en al liefde

in voor het Nederlands.

Lekker(s)

Had haar slimmer ingeschat,

Carola Schouten. Wat heeft

ze zich er met haar commissie

in laten luizen.

De  fractievoorzitters in de

2^e kamer hebben toch

– niet eens stiekem – altijd

geweten dat de lekker(s)

onder hen nooit 

bekend zouden worden.  

Haasten

Ik ga straks bloed

laten prikken. Niks

ernstigs, ik doe

gewoon mee aan

een bevolkings-

onderzoek naar hart-

en vaatziekten.

Of ik, om nog even

tot rust te komen,

er een kwartiertje

eerder kan zijn dan

afgesproken.

Ik ga mij haasten

om dat te halen.  

Blauw

Het enige blauwe

aan Blue Monday

gisteren was de

strakke knisper-

blauwe rijkelijk

met zonnegoud

overgoten hemel.

Trouwens, ik heb

sowieso niets met

dat soort ‘speciale’

dagen. Bovendien,

al zeg ik het zelf, het

staat mij goed, blauw.

Onzekertjes

Ik vond ze er

onzekertjes

bij zitten,

gisteravond

bij Nieuwsuur,

de vier bazen

van de vier grote

 – drie daarvan

werden door ons

gered – banken

in ons land.

Ik hou het maar

op de (te) hoge

krukjes waarop

ze, veel te kort

overigens, werden

ondervraagd.  

Eigen ogen

Ik kijk naar buiten: wit.

Geen deken, een lakentje.

Ik klik de Volkskrant open:

geel. Code geel. Met een

gladde g.

Oppassen geblazen, door

het hele land, waarschuwt

het KNMI.

’t Is maar dat ik het weet.

Mocht ik mijn eigen ogen

niet meer geloven.   

Herinneringen

Om een huwelijk,

een overlijden,

een geboorte

te herinneren.

Daarom wil men

in Lochem een

herinneringsbos.

Ik heb dat nooit

begrepen, dat

soort publieke

herinnerings-

manifestaties.

Ik heb meer dan

genoeg aan

de herinneringen

in mijn hoofd.  

Pijnlijker

Een enkele speler

daargelaten, heel

benieuwd of

Maxim Hartman

wel wat zinnigs uit

voetballers krijgt,

net na een wedstrijd.

Of zal zijn

interviewstijl de

onbenulligheid van

de meesten alleen

nog maar pijnlijker

maken?

Ook leuk trouwens.   

Politiek

Beginnen aan bijna

8 uur vergaderen,

wetend dat de

kandidaat voor het

voorzitterschap van

de 2^e kamer die het

eigenlijk zou moeten

worden het niet zal

worden. Niet kan

worden. Niet mag

worden. Je moet het

maar willen, laat

staan kunnen, politiek.

Belangrijker

Van zijn vader Jeroen

weet ik al niet beter,

maar zoonlief Jasper

Krabbé begint dat

trekje nu ook vaker

en vaker te vertonen:

pratend over kunst

(en bij Jeroen eigenlijk

over alles) zichzelf

belangrijker vinden

dan de kunst

waarover zij praten.  

Nieuwe baan

Zag en hoorde gisteren

een hoge oom van het

UWV. Wilde al die

mensen bij al die (bijna)

omvallende winkelketens

een hart onder de riem

steken. En van advies

dienen bij een eventuele

speurtocht naar werk:

‘Zeg vooral dat je

een nieuwe baan zoekt.’

Vuilnisvrouwen

50% van de bevolking

is vrouw, dus waarom

PvdA-kamerlid Yücel

genoegen neemt met

30% vrouwen in de top

van het bedrijfsleven?!

Trouwens, haar

redenering doortrekkend:

ik kijk er naar uit, 30%

vrouwen, vuilnisvrouwen

dus op de vuilniswagen.

Kerkmoeheid

Drukte bij de kerk.

Kerkgangers te over.

Weer gewerkt dus,

het geklingel. Terwijl

het de afgelopen

twee zondagen een

 roepende in de

woestijn was. Niet zo

gek, zo kort na kerst.

Zelfs de meest beminde

gelovige is wel eens

vatbaar voor kerkmoeheid.

Lachen

Het was, zoals bijna

alles in DWDD maar

een flard. En tegelijk

meer dan genoeg om

mij weer heerlijk aan

het lachen te krijgen.

Te ouderwets voor

woorden, zeker, maar

ik zeg het lekker toch:

zoals Tommy Cooper

worden ze niet meer

gemaakt, komieken.

Volksmond

De tijd van nieuwjaars-

recepties, de tijd van

mooie woorden dus.

Zo ook in Lochem. Het

college wil een tandje

bij (waarbij?!) gaan

zetten bij de opvang

van vluchtelingen.

Heel benieuwd naar

de daden. En naar de

reacties van de volksmond.

Collega's

Ben ik net weer een

paar maanden actief

in een kantoorsetting,

inclusief collega’s dus,

beweert een onderzoek

dat juist collega’s de

meest storende factor

zijn op het werk.

Straks toch maar eens

even voorzichtig polsen

bij mijn collega’s.  

Oud nieuws

Mooi, dat kijkje gisteren

– letterlijk – achter het

scherm van het jarige

NOS Journaal. Mooi ook,

al die voormalige nieuws-

lezers. Maar het mooiste

vond ik dat ik de indruk

kreeg, bijna hopend dat

het waar was, dat ik zat

te kijken naar oud nieuws.  

 

Ergernis

De beste wensen,

een paar dagen

trek ik het. Behalve

van Tom de Ridder,

dat penetrante

MKB Brandstof-

mannetje van de

radio. Daar was-ie

ineens weer, gisteren,

voor en na zo’n beetje

elk nieuwsbulletin.

Ergernis is ook een

kracht van reclame.

Voornemens

Had ik mij ook maar

moeten voornemen

om niet te hard van

stapel te lopen met

mijn goede voorne-

mens. Want ik heb

mij nog niet

voorgenomen om

wat meer te gaan

lezen of ik zit bijna

het hele afgelopen

weekeinde in de

– overigens

prachtige – boeken.  

 

Niets

‘Mag ik dan bij jou’

ineens hoog in de

Top2000. Haar

bejubelde  theater-

show. Wat is er mis

met mij,  dat ik

Claudia de Breij niets

vind?

Dus ging ik er gisteren

goed voor zitten, voor

haar ‘Teerling’ op tv.

Wat er ook mis met

mij is, ik vond het niets.

Gewone leven

Nog een paar dagen

gelukkig nieuwjaar

of de beste wensen

en dan kan, dan mag

het wat mij betreft

weer volop beginnen.

In al zijn regelmaat,

met al zijn verrassingen

daar tussendoor.

Voorspelbaar en toch

ook weer helemaal niet:

het gewone leven.

Stille

Hij verdween weer

net zo in het niets

als hij uit dat zelfde

niets achter ons

stond, de jonge(re),

vanonder zijn muts

naar alles behalve

het vuurwerk

kijkende man. Het

draadje uit zijn oor,

het wat scheef-

hoofdige gemompel

in zijn jack: een stille.