Hij fietste, net
uit school,
rechtsvoor in
een groepje mij
tegemoet. Aan
zijn gebaren las ik
leidinggevende
capaciteiten af.
Toen we elkaar
kruisten, balde hij
zijn vuisten.
‘Geen jas, maar
handschoenen’,
riep hij.
Ik moest lachen.
Hij ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten