Raken

Je zou denken, verwachten,

hopen (?) dat het zou wennen.

 Zoals alles went. Behalve dan

vroeger, de vent van Yvonne

Kroonenberg.

Maar nee. Al zie ik ze al maanden,

dag in dag uit, komen en komen,

ze blijven mij raken,

die vluchtelingenstromen.

Kankerweek

Sprak begin deze week

iemand over een

elektronische neus die

uitgeademde lucht leest

op kanker. Gisteren het

grote nieuws dat al één

druppeltje bloed

boekdelen vertelt over

wat voor en waar we  

kanker hebben.  Zo kan

het dus ook,  een kankerweek!

Naïef

Vechten met woorden

en argumenten, niet

met intimidaties en

bedreigingen.

Mooi hoor, de brief van

de Tweede Kamer.

En naïef. Alsof woorden

en argumenten, luister

naar Wilders, niet

intimiderend, bedreigend,

ja zelfs opruiend kunnen zijn.

Crisis

De Rabobank trekt

nog steeds volle

zalen. Nee, niet

overdrijven, een

volle zaal. Het ging

over innovatief

ondernemerschap.

Ik kan het niet

helpen, maar dan

denk ik meteen

weer aan al die

financiële producten

die ons in de  crisis

hebben gestort.

Casino

Of jullie dit niet

doorvertellen

aan mijn vrouw.

En liever ook niet

aan mijn zoon.

Behept als ze

beiden zijn met

dezelfde gokgenen.  

Nu maar hopen dat

zij hem niet lezen,

want wat staat er

net in de krant:

plannen in Lochem

voor, hou je vast,

een casino.  

Niets te zoeken

Het was de tweede

keer dat ik het zag

staan, op de A1 bij

Deventer, het

tijdelijke bord

‘Turkse verkiezingen’.

Overwoog even om

af te slaan. Maar nee,

niets te zoeken in

De Scheg. Geen

stembiljet, geen

zwembroek en al

helemaal geen

schaatsen bij me.

Boost

Of hij is hier te lande

onder de radar

gebleven, of hij doet

zijn kunstje inmiddels

voor een appel en

een ei. Hoe dan ook,

hij komt, hij komt,

die goede Ratelband.

Door en voor de

Lochemse ondernemers.

Het is maar net waar je

een boost van krijgt…

Benauwd

Of ik mij Gelderlander voel?

Of er zoiets bestaat als de

Gelderse identiteit? En wat

mijn favoriete streekgerecht

is?

Vragen, vragen en nog

eens vragen stelt de Stentor

zijn lezers.

Vragen waar ik het eerlijk

gezegd een

beetje benauwd van krijg.

Aanbieding

Bij Lidl in de aanbieding.

En bij AH in de aanbieding:

peren. Lekkere peren.

Chique peren ook:

Doyenné du Comice. Peren

van adel bijna! Zit hem in

dat ´. Maar uitgerekend dat

laten ze bij Lidl en AH weg.

Tja, dat krijg je bij

een goedkope aanbieding.

Dwazen

Zelfs voor eens maar

nooit weer ben ik nu

te laat. Blij toe. Nooit

iets van begrepen, van

je en masse door een

Bijenkorfdraaideur te

laten persen om je te

vergrijpen aan bakken

met aanbiedingen. Hoe

leuk ook om naar te

kijken, naar al die dwazen.

Een brief

Ik heb hier een brief,

zei Anton Geesink te

pas en te onpas

terwijl hij hem met

zijn te grote hand uit

zijn te kleine binnenzak

trachtte te frommelen.

Helemaal terug, de brief.

Alle asielzoekers, alle

Turken hier, allemaal

hebben ze een brief.

Groepsoudste

Was gisteravond op

bedrijfsuitje! En dat

na jaren als vooral

solitaire zelfstandige.

Gelukkig, net als bij

fietsen, je verleert het

niet. Pakte het dus zo

weer op, dat sociale.

Op mijn manier dan:

rustig, zoals het een

groepsoudste betaamt.  

Sjoemelsoftwareupdate

Na al die verhalen

– ook oude Japanse

ijskasten blijken er

vol van te hebben

gezeten – over

sjoemelsoftware, zit

ik bijna met smacht

te wachten op een

melding op mijn

computer. Of ik hem

niet af wil sluiten in

verband met een

sjoemelsoftwareupdate.   

Zinvol geweld

Eén potje rugby

gistermiddag en

weg alle voetbal-

misère.

Volksliederen

meeschreeuwende,

bijna meehuilende

spelers, heerlijk

lelijke en slecht

gecoiffeerde

karakterkoppen,

geen gemekker tegen

scheidsrechters en één

en al zinvol geweld.

Rondrennende tattoo

Nog even over het

gemiste EK-voetbal.

Las een ingezonden

brief met het

dringende verzoek

om toch vooral

Van Persie niet af

te vallen. Want hij,

toonbeeld van

beschaving, was

tenminste niet

een grote

rondrennende tattoo.   

Dochters

Ze worden te pas

en te onpas in de

strijd gegooid.

Opgevoerd als

zo’n beetje dé

reden om geen

vluchtelingen in

de buurt te krijgen.

Bijna zo van, wij

willen ze wel, aan

ons zal het niet

liggen, maar ja,

wij moeten wel

denken om

onze dochters.      

 

Restafvalvrijheid

Ik maakte er al iets

van een sport van,

van afval scheiden.

Maar nu, nu doe ik

het voor het eggie.

In het kader van een

gemeentelijke actie

probeer ik in – klinkt

bijna te zen voor

woorden – de

opperste staat van

restafvalvrijheid

te geraken.

Onthutsend

Het duurde nog lang,

bijna een half uur,

voor het hoge woord

eruit was bij de

verslaggever van dienst

bij Nederland – Tsjechië.

Maar toen viel hij,

de term die alles zegt

over de staat van ons

voetbal en onze

voetbalbobo’s: onthutsend.  

Sympathie

Zat er helemaal klaar

voor, voor een half

uurtje zuurpruimerig-

heid. Gisteravond,

Oog in Oog, Ad Melkert.

Maar nee, niets daarvan.

Hij was open, goedlachs

vaak. Betrapte mij zelfs

op gevoelens van

sympathie. Ouderdom

komt met pluspunten.

Correspondentenparadijs

Of ze sturen er de besten

heen of het land brengt

het allerbeste in hen naar

boven. Zelfs door soms het

allerslechtste land te zijn.

Hoe dan ook, eerst Bram

Vermeulen, nu Lucas

Waagmeester… Turkije is

het onbetwiste

correspondentenparadijs.

Harder willen

Gisteren bij mij

op de  club een

paar uur mijn

ogen en oren de

kost gegeven op

het Lochem

Jeugd Open. Veel

jonge golftalenten

gezien die hard  

richting top willen.

En ook heel wat

ouders die willen

dat ze dat nog

harder

en harder willen.

Geen spoor

Als zo’n vervelende

vlieg die maar niet

wil gaan zitten bromde

hij de hele dag af en aan,

de politiehelikopter. Op

de uitkijk naar twee

inbrekers, wist Burgernet

mij te vertellen. Of wij ook

wilden meespeuren. Onze

schuur gecheckt: geen spoor.  

Ruimte

Ik word meestal

voor mijn wekker

wakker. Iets van

een ingebouwde

klok. Die vannacht

zelf vroeg – het was

4.03 uur – werd

gewekt.

Door parmantig

geklikklak van

hoge hakken door

de straat. Tikje

gejaagd ook.

Gekwelde voeten

snakkend naar ruimte.  

We bellen

“Hé, Klaas, alles

onder controle

daar?! Kun je ze

nog een beetje

kwijt?! ”Ja hoor,

Mark, wat protest

hier en daar, een

gebroken elleboog

en een enkel krasje  

op mijn dikke BMW,

maar verder, maak

je geen zorgen.”

“OK, we bellen,

tot over een uurtje!”

Eerlijk oud

Doe wat je moet,

doe wat je wilt

doen om de

eeuwige jeugd zo

lang mogelijk aan

te houden, maar  

hoe meer ik kijk

naar ‘Sophie in de

kreukels’ hoe meer

ik haar zie.

Oud, overduidelijk.

Maar dan wel echt

oud. Puur natuur,

eerlijk oud,

Sonja Barend.

Handschoenen

Hij fietste, net

uit school,

rechtsvoor in

een groepje mij

tegemoet. Aan

zijn gebaren las ik

leidinggevende

capaciteiten af.

Toen we elkaar

kruisten, balde hij

zijn vuisten.

‘Geen jas, maar

handschoenen’,

riep hij.

Ik moest lachen.

Hij ook.

Snelwandelen

De knie gestrekt als

de voet de bodem

raakt, altijd contact

houden met de grond.

En dat 20 of 50 km

lang. Het opschrijven

is al lastig. Laat staan

het doen. Las over het

NK snelwandelen. De

enige sport die je

volgens mij niet voor

je plezier kunt doen.   

Pensioenleeftijd

Door mijn gejobhop

heb ik alom

pensioentjes uitstaan.

Zo ook bij Nationale

Nederlanden. Kreeg

daar gister een

felicitatie van in de bus.

Voor mijn verjaardag.

Die 18 september was.

Ach, zal wel komen

door het ophogen

van de pensioenleeftijd.  

Beter

Hoorde het gistermiddag

vers van de pers op de

radio. Hoe warm ook het

welkomstlied, ze waren

amper binnen in nood-

opvang Heumensoord

of daar gingen ze weer,

tientallen vluchtelingen.

Op weg, op zoek naar

beter.

De rode draad in hun leven.

Pufjes

Ik mocht in pyjama

vuurwerk kijken.

Spannend, mijn

vader had

zevenklappers.

Vochtige zeven-

klappers, bleek snel.

Wat laffe rokerige

pufjes, meer werd

het niet.

En ik was er echt goed

voor gaan zitten,

gisteren, voor het

Volkert van der G-debat.

Vrij

Nooit in het geding

geweest, zijn

onafhankelijkheid.

Toch legt hij ze nu

ineens neer,

europarlementariër

Hans van Baalen,

zijn goedbetaalde

bijbaantjes in de

autosector.

Wil zijn handen vrij

hebben in het

VW-debat. Maar dat

waren ze toch al?!