Stemmetjes

Tv-kijkend naar golf

in Zuid-Afrika kreeg

ik gisteren ook

geregeld olifanten,

buffels, giraffes en

nijlpaarden uit het

naastgelegen

Krugerpark te zien.

Verwachtte ieder

moment de

Animal Crackers-

stemmetjes van

André van Duin.

Hoe ver?!

Je mond dichtnaaien,

je zelf letterlijk mond-

dood maken om maar

zo luid en duidelijk

mogelijk te zeggen dat

het je ernst is, je drang

naar het gedroomde

westen.

Van hoe ver moet je

komen, om zo ver te

willen, te kunnen gaan?!

Heerlijk voorspelbaar

De aanleiding was

verschrikkelijk, het

nummer al jaren

prachtig. Ik heb het

natuurlijk over Parijs,

de aanslagen en

Imagine. Dat nu dus

op één in de Top2000

staat. Want wat zijn

en blijven we toch

een heerlijk

voorspelbaar volkje.

Artist's artist

Als je kunst al moet duiden,

Joost Zwagerman kon het.

Als je, zoals gisteren bij

DWDD, kunst al moet duiden,

Jasper Krabbé kan het niet.

Hoe echt ook zijn enthousiasme,

het is mij al te doorspekt

met vernissagegewauwel

als ‘artist’s artist’.    

Nachtvorst

Eenmaal weer thuis

zag ik het pas. ‘Try me’

wees een pijltje op het

handvat van wat, dacht ik,

een doorsnee ijskrabber

was.

Gewillig volgde ik de

instructie. Je raadt het

nooit: mijn doodgewone

ijskrabber gaf licht.

Handig bij nachtvorst.  

Sleur

Spanning en hectiek

te over, bijna te veel,

lees ik, in het leven

van onze BN’ers. Zo’n

leven dus waar velen

een moord voor zouden

doen.

Maar wat lees ik ook?

Onze sterren hunkeren

eigenlijk naar sleur.

Maar ja, dat is niet voor

iedereen weggelegd.

Gul

Moeilijk te vinden,

maar toch, ik heb

het ontdekt, het

lichtpuntje in deze

donkere terreurtijden.

Want hoe meer

Vlamingen bij ons op

radio en televisie,

hoe meer verrukkelijk

Vlaams er tot ons komt.

Wat een heerlijk

gulle en pure taal!

Niks zeggen

Ook in België was

en is niet bang zijn

 het devies.

Vervolgens werd

en wordt het

complete openbare

leven stilgelegd en

mogen verslaggevers

op schemerig

verregende verlaten

pleinen  zelfs

fluisterend niks zeggen.

De vijand luistert mee.   

Management

Slim, al die managementboek-

schrijvers en –schrijfsters.  Zij

blijven gewoon al die manage-

mentboeken schrijven, maar

meer en meer onder het mom

dat zij ze schrijven speciaal

voor al die managers die

uitgekeken zijn

op al die managementboeken.

Loos alarm

Opeens knipperden ze

weer eens, signaalrood

in het pikdonker, de

lampen bij de

wildoversteekplaats op

de N346 tussen Goor en

Lochem. In de remmen,

van 80 terug naar 50.

Alsof je dan wel een hert

op je motorkap kunt

hebben.

Loos alarm. Weer. Helaas.   

Heerlijk samengeschoold

Toen de premier ons

gister aanspoorde om

vooral te blijven doen

wat we wilden doen,

was ik in Amsterdam.

Op een plek waar het

een komen en gaan

maar vooral blijven

was van mensen. In

alle soorten , maten

en verschijningen.

Heerlijk samengeschoold.

Attent

Lang zal-ie leven…

Henk Krol die

Joost Zwagerman

feliciteert.

Lang zal-ie leven…

Boris van der Ham

die Joost Zwagerman

feliciteert.

Als we toch geen

Facebook hadden…

Dan waren we

niet half zo attent.

Oud

Ze vonden het

maar niets, de

drie scholieren

in de trein, dat

hun vriendinnen

deze zomer ook

naar Mallorca

gingen. Ze hadden

toch tenminste

eerst Lloret moeten

doen. Of Albufeira.

Al was dat wel meer 

iets voor 20- tot
 

25-jarigen. Oud dus. 

Fijn

De boog kan niet altijd

op wereldleed staan.

Neem de keitjes op de

Lochemse markt.

Liggen scheef. Al sinds ze

er liggen, nu alweer een

paar jaar. Tot ergernis

van iedereen.

Dus moeten ze eruit. Van

iedereen. Klein leed.

Ook wel weer eens fijn.

Leven

Minister Schippers gaat naar

Duitsland – Nederland. Om

te demonstreren (in een

door en door beveiligd stadion)

dat wij gewoon doorgaan met

‘onze manier van leven’. Prima.

Vrees alleen dat hun manier van

leven er niet minder dodelijk op wordt.

Waakzaam

Waakzaam moet ik zijn,

aldus alle terrorisme-

experts, extra waakzaam

liefst.

Maar hoe doe ik dat,

waakzaam, laat staan

extra waakzaam zijn

zonder te vervallen in

wantrouwen,  achterdocht,

argwaan en uiteindelijk

angst?! Want dat wil ik niet.

Vrijdag

Zomaar een vrijdagavond

gezellig in een bar.

Zomaar een vrijdagavond

lekker uit eten.

Zomaar een  vrijdagavond

naar een concert.

Zomaar een vrijdagavond.

Als terroristen vrijdag de

dertiende niet weer helemaal

op de kaart hadden gezet.

Onkruid

Mij maken ze niet

meer blij met zo’n

dooie mus. Zoals

nu weer met Anne.

Zoals met alle

musicals. Trompet-

teren dat je stopt en

dan toch doorgaan.

En blijven doorgaan.

Soms zelfs jaren.

Je reinste onkruid,

musicals,

je reinste onkruid.   

Herfstdip

Ik zit in een herfstdip.

Kan de herfst niets

aan doen, het komt

door Yvon Jaspers en

Halina Reijn.

De eerste presenteert

nu ook Hello Goodbye,

de tweede  meent dat

haar nog steeds niet

vervulde kinderwens

nu zelfs voer is voor

een documentaire.

Gezond eet

Bij DWDD, oké,

daar is opgeklopt

bijna de norm.

Maar ook bij de

NOS werd het

nieuws gisteravond

hyperig gebracht.

Het nieuws over de

zoveelste editie van

Serious Request. En

over het zoveelste

triootje deejays dat

een weekje gezond eet.   

Genieten

Wat we al jaren wisten,

wordt weer eens haarfijn

onderstreept door de

Russische atletiek.

Wat wij sport noemen is

één grote (en steeds

grotere) gestimuleerde

bende.

Maar dan wel een bende

waar miljoenen maar al te

graag van (blijven) genieten.

Licht uit

Ze zullen het met de

mond ongetwijfeld

belijden, hun maat-

schappelijk verantwoord

ondernemerschap, die

bedrijven aan de

Amsterdamse Zuidas waar

ik gisteravond langsreed.

Maar laat het dan ook zien:

uit, die zeeën van licht.

In het nieuws

Toch slim van hem.

Wetend dat je al

lang over je top

heen bent, dat je

al jaren niet meer

voor tv gevraagd

wordt en ook niet

meer zult worden

en dan zelf met het

bericht komen dat

je bewust de luwte

kiest. Toch weer

even in het nieuws,

Ron Brandsteder.

Klaar-over

Klaar-over heette het,

toen ik verkeersbrigadier

was. Felle  jas, spiegelei,

autoriteit. Hebben we

steeds minder mee.

Lastige  sta in de wegs nu,

verkeersbrigadiers. Waar

een beetje automobilist

nog best even snel

voor of achter langs kan.  

Schamel

Neem zo’n Valbuena,

neem zo’n Benzema.

Extravagant betaalde

voetballers.

Kunnen het zo gek niet

verzinnen of ze kunnen

het doen. En wat doen

ze? Ze fabrieken een

sextapeje  en chanteren

elkaar. Voor een schamel  

150.000 euro weekloontje.  

Cursus

Gisterochtend

mijn dochter aan

de lijn. Over een

man van de

belastingen aan

de deur. Op zoek

naar mij.

’s Middags belt hij

 mij, die man van

de belastingen.

Voor een afspraak.

Later belt hij weer.

Voor  een nieuwe

afspraak. Hij moet

eerst op cursus.

Kwispelen

Ik kende hem al

van horen zeggen.

En gisteren las ik

er een gedrukte

versie van, van die

alles vernietigende

vraag die een

management

consultant hier te

lande bij zo’n beetje

elk gesprek weer

in de strijd gooit:

Waar gaat jouw staart

van kwispelen?

Niet genoeg

Ik sprak iemand

met banden in

de Turkse wereld.

Dat is spannends

voor ‘zijn schoon-

zoon is Turks’.

Hoe dan ook, ook

daar verbazing

over de winst van

Erdogan. Zoals, lees,

zie en hoor ik, op zo

veel plaatsen.

Maar ja, kennelijk

niet genoeg, veel.  

Vleesvervangers

Dat we onszelf

maar al te graag

voor de gek

houden, dat is

bekend. Niets

geks aan dus dat

we, naarstig

proberend om

steeds minder

vlees te eten,  

tegelijk minstens

zo naarstig op zoek

zijn naar niet van

echt vlees

te onderscheiden

vleesvervangers.

Half tien

Rijzig was ze. Grijzig ook,

de mevrouw voor mij bij

de bakker.

Of ze voor aanstaande

dinsdag gebakjes kon

bestellen. En of ze dan

 ook bezorgd konden

worden. In de ochtend.

Hoe laat, dat maakte

eigenlijk niet zo uit. Als

het maar voor half tien was.