Tonnen meer

Dat het nieuwe

Utrecht CS

tientallen

miljoenen euro’s

duurder uitpakt,

ach, indachtig

onze traditie met

grote projecten

had ik eigenlijk

niet anders

verwacht. Maar

dat zelfs een

waardeloos

koningslied ons

tonnen meer

kost dan begroot…

Bleef kijken

Als je dan op tv

een Gay-week

organiseert, doe

het dan goed!

Zoals de VPRO

met Cucumber.

Ik geef  toe: mij

soms wat al te

expliciet qua inkijk

in de homoscene,

maar tegelijk door

pracht acteurs zo

 geloofwaardig

gespeeld dat

ik bleef kijken.

Te koop

Zo negatief eerst,

zo positief nu

over de Action.

Dankzij het

verlanglijstje van

onze hulp.

Allesreiniger, bleek,

vloerreiniger,

toiletblokken,

keukenpapier…

Een hele Action-tas

vol voor maar € 8,50.

Waarmee maar

gezegd:

liefde is te koop!

Verrijzenis

Lang lijden is hem

bespaard gebleven.

In een mum was

het over en uit.

Maar het went, het

bevalt zelfs prima,

geen telefoon.

Voor zolang het duurt,

want aldus de

specialisten heeft mijn

iphone 6+ goddelijke

trekjes. De verrijzenis

schijnt nabij.

 

Goed van haar

Vanmiddag brengen

wij dochterlief naar

Düsseldorf. Van daar

vliegt ze naar Dubai.

Om uiteindelijk in

Durban te belanden.

Voor vijf maanden

stage. Voor BeMore.

En Mothers of Peace.

Goed voor haar

opleiding. Goed voor

haar. Goed van haar.

Niet verrassen

Tegen mijn traditie in

heb ik hem niet

afgekeken gisteravond,

de eerste Zomergasten.

Zat hem in de gast,

Ahmed Aboutaleb. De

gast die vooral de

politicus was. En de

hele avond bleef. De

politicus die ik al lang

kende. En mij dus niet

kon verrassen.

Gehijg

’t Is dat ik wist dat

het een restaurant

was. Maar afgaand

op het geluid had

het ook een

bioscoop kunnen

zijn. En zaten we

 middenin een

pornofilm.

Even verder had

een stel zijn hond

 –  formaat kalf –

meegenomen.

Het hield maar niet

op, het gehijg.

 

Gepensioneerde

Als een jongere het

zelfde had gedaan,

dan was hij kwaad

geworden. Dat doet

maar, die jeugd!

Omgedraaide rollen

nu. Hij fietste, vloog

elektrisch slalommend

door het drukke straatje.

Luid bellend.

Een gepensioneerde

weet hoe het hoort.

Touchy

Al ben ik geen Apple-adept,

een trouwe iphone-bezitter

mag je mij gerust noemen.

Kwestie van gewenning.

Hoewel: de eerste ontwen-

ningsverschijnselen dienen

zich aan. Het touchscreen

van mijn iphone 6+ is sinds

een paar dagen verre van touchy.

 

Niet aan denken

Bijrijdend richting

Helmond zag ik ze

gisterochtend lopen,

vanaf de brug. Rijen

dik, rijen lang. Eén

bontgekleurd lint

langs de rivier. Dag 2

van de 4-daagse.

Zelfs op afstand

straalde de gezellig-

heid er vanaf. Ik moest

er niet aan denken.

Jaloersmakend

Met opa’s oude setje

de baan in. Na tien

jaar pakt zoonlief golf

weer een beetje op.

De lat legt hij meteen

hoog. En dus valt er

wel eens een vloek.

Netjes binnensmonds

natuurlijk. Maar verder

gaat het makkelijk als

vanouds.

Bijna jaloersmakend.

Op zijn best

De mooiste televisie?

Programma’s waarin

ik mij totaal niet kan

verplaatsen. Daarom

zat ik er gisteravond

weer helemaal klaar

voor, voor ‘We zijn er

bijna’. Met de caravan

eropuit. En nog in een

groep ook.

Verschrikkelijk op zijn best!

Ton sur ton

Daar sta je, langs

het traject van

een touretappe.

Lange dag, warm,

biertjes gaan er

goed in. Op een

gegeven moment

moet je. En dan,

ja: je hangt dat

dingetje van je in

een glas en pist

het vol. Om straks

lekker over die

gele trui te gooien.

Ton sur ton.  

Frituurpan

De en ook mijn

biologische winkel

van Lochem is

afgebrand.

De oorzaak? Nog

niets stelligs over

te zeggen. Maar als

ook maar iets van

de geruchten waar is,

dan valt-ie flink door

de mand, mijn

biologische winkelier:

een oververhitte

frituurpan!

Brandweer

Al was ‘t maar even,

ik stond er gisteren

ook, achter de

roodwitte linten. Te

kijken naar wat een

zelfs op RTL Nieuws

vertoonde brand voor

gat in ons centrum

had geslagen.

Om mij heen louter

mannen.  Die ook

allemaal brandweer

hadden willen worden.

Afbreuk

Eerbetonen, hoe

terecht ook – zoals

gisteren aan

Robin Williams –

ik ben er niet van.

Zeker niet als ze

van Amerikaanse

makelij zijn. Want

zoveel eer, zo glad

en met zoveel

lofgetrompetter

opgedist, hoe groot

ook de held, het

doet slechts afbreuk.

Ongehoord

Al na een klein

stukje televisie

over doofheid was

de vraag daar weer.

Als ik moest kiezen,

wat ik dan zou

kiezen: doofheid of

blindheid. Gisteren

‘won’ blindheid.

Want ik zag met

eigen ogen hoe

ongehoord eenzaam

een doof leven is.      

Schaam

Zo gewoon als  

vraag en aanbod.

De ruggengraat

van ons bestaan.

Toch voelde het

hoogst ongemak-

kelijk, ‘From Russia

with Love’: koppel-

televisie op RTL 5.

Al was het maar  

één keer, schaam

mij dat ik gisteravond

heb bijgedragen

aan de kijkcijfers.

Oeverloos

Of ik een ideetje heb

voor paleis Soestdijk.

Een ideetje dat nog

geld in ’s lands laatje

brengt ook.

Ik zou zeggen, op Funda

ermee, bord in de tuin,

strik erom en verkopen

aan de hoogste bieder.

Besparen we ons mooi

jaren van

oeverloze discussies.  

Antibezuinigingspartij

Ik vond het weer

mooi gisteravond

tijdens alle duidingen

van het zoveelste

reddingsplan voor

Griekenland. Weer

verder, tegen het

vernederende aan,

werden de bezuini-

gingen opgeschroefd.

En Syriza bleef maar de

antibezuinigingspartij.  

Pistache

Het centrum lonkte.

Er kwam muziek

vandaan en het weer

smaakte naar een ijsje.  

Een pistache-ijsje dus.

Want als ik een ijsje

neem, moet het wel

een pistache-ijsje zijn.

Inderdaad, ik laat mij

graag verrassen. Als

het maar op pistache-ijs is.   

Weerbarstiger

Klimaatneutraal in

2030. Hét streven

van Lochem. Dat

zich al jaren, bij het

borstklopperige af,

o zo groen profileert.

Maar het vlot niet.

Tanden erbij dus.

Op papier dan. Tot

hij wederom

weerbarstiger blijkt,

de groene praktijk.

Talkshows

Ik begrijp het heel goed

van die vrouwen, dat ze

zich weer minder (2.2%

minder in de laatste 5 jaar)

in talkshows hebben laten

zien, laat staan horen.

Ze hebben ze meer dan

gezien en gehoord, altijd

die zelfde mannen in altijd

die zelfde talkshows.

Bühne

Wat een tirade aan

het adres van Tsipras

gisteren in het

Europees Parlement.

Woedend, rood

aangelopen kokend

was hij, Verhofstad.

Ik vond het vooral

iets hebben van kijk

mij eens flink zijn,

hoor mij eens durven.

Stoom afblazen

voor de  bühne.   

Disneypraktijken

Kreeg laatst een kijkje

achter de façade van

het Binnenhof.

Hoezo, achterstallig

onderhoud?! Geen

onderhoud! Al eeuwen

niet.

Eerst Huis ten Bosch, nu

ons regeringscentrum…

Disneypraktijken: als het

van buiten maar smoelt.

De groeten

Onderwerpen met

steevast zo’n ANWB-

stel in de hoofdrol.

Hotels afkeuren

waaraan je al op

kilometers afstand

ziet dat er niets

goed te keuren valt.

Een presentator om

op te schieten.

Kortom: heerlijke tv,

de Groeten van Max.

De groeten terug!

Slimmer

Hij zat vanochtend

ineens in mijn hoofd,

die hele oude Bichoc-

televisiecommercial

met Bart de Graaff.

Ja, die van ‘Zeg maar

nee, want dan krijg je

er twee!’.

Rare jongens en meisjes,

die Grieken, maar

misschien toch

slimmer dan wij denken.

Ik trek ze niet

Gisteren weer een

serieuze poging

gewaagd. Met bijna

een uur succes. Toen

was ik er klaar mee,

met ‘En kongelig

affaere’.

Prachtige film, daar

niet van, maar die

Scandinavische talen,

Deens in dit geval, ik

kan het niet helpen,

ik trek ze niet.  

Genoeg

Ik had het een keer

eerder op vakantie

in Portugal. Dat ik

merkte dat ik de zon

kon haten.

Dat zelfde gevoel

begint mij nu weer

te bekruipen.

Ik heb het wel gehad

met de hitte. Kan er

prima tegen, daar

niet van, maar

genoeg is genoeg.  

Meer dan genoeg.

Vanggewassen

Je zaait ze na het

hoofdgewas tegen

uitspoelen van

meststof. Of tegen

verwaaien daarvan.

Als natuurlijk wind-

scherm. Of om

beestjes die dol zijn

op het hoofdgewas

te foppen.

Hoe onbegrijpelijker

de tekst, hoe leerzamer.

Ook over vanggewassen.

Meningen

Over de doden

niets dan goeds.

Behalve – al

condoleer ik zijn

naasten met hun

verlies – voor prof.

Smalhout. Had

overal meningen

over. Waar de

Telegraaf hem ruim

baan voor gaf.

Prima, iemand met

meningen. Maar

waarom zulke

ellenlange meningen?!

Kampioen

Elf, misschien twaalf

was hij. Eerst tien

minuten losfietsen.

Dan de legpress.

Toen tuigde hij een  

circuittraining op. In

intervallen van 30

seconden werkte hij

de oefeningen af.

Motorcrosser kan

iedereen worden.

Kampioen

wordt er maar één.