Eerst

Een gewone

niets aan de

hand jongen.

Een gewone

niets aan de

hand jeugd.

Eerst.

Een gezag-

voerder met

een volle blaas,

een duikvlucht,

een crash en

veel dood en

verderf later

graven we in

een beerput.

Binnenkort in

het theater:

De Co-piloot.

 

Berusting

Je één minuut

realiseren dat

je neerstort, het

lijkt mij er één

van louter woede,

van pure razernij.

Maar acht minuten

dat besef…

Zou er bij sommige

passagiers dan ook

iets van berusting

zijn ingetreden?!

Berusting over

het onafwendbare?!

Geen Friezen

Ik ken het nog niet,

Ameland, nog lang

niet. Net zo min ken

ik de Amelanders.

Nog lang niet. Maar

als mij, ingefluisterd

door de plaatselijke

bierbrouwer, na een

eilandweekendje

één ding duidelijk is:

geen Friezen,

Amelanders. Verre van zelfs.

Dat schot

Het is blijven en

blijven komen,

dat schot. En het

 blijft en blijft

komen, dat schot.

Maar zoals het bij

hem kwam,

dat schot, komt

het nooit meer,

dat schot.

Voetbalcommen-

tator Hugo Walker

is niet meer.

Het is over, dat schot.

Ameland

‘Frappant, charmant,

hoe ik hier ben

aanbeland’.

Eerste en meteen ook

laatste tekst uit

de toneelcarrière van

een oud-krantencollega.

Moest er aan denken,

op weg voor een

weekendje wadden:

‘Frappant, charmant,

hoe ik hier ben Ameland’.  

Geen vriendinnetjes

Zwaar. Alles aan

haar was zwaar.

En werd er met

elke stap waarmee

ze de loopband

onder zich vandaan

ploeterde zwaarder

en zwaarder op.

Haar links en rechts

bijna flierefluitend

meefladderende 

vriendinnetjes

waren even

geen vriendinnetjes.  

 

Grens

Liberalisme: leer

van de vrijheid,

lees ik als rode

draad in de vele

definities.

Lastig, vrijheid.

Want waar ligt

de grens?

Persoonlijk?

Internationaal?

En wie stelt hem,

de grens?

En aan wie?

Voor je het weet,

ben je er over,

over de grens.

 

Succes verzekerd

Mooi vind ik dat:

bijna geen

voetbaltrainer die

wordt ontslagen of

de nieuwkomer

zegt dat hij niets

wezenlijks gaat

veranderen maar

vooral wil voort-

borduren op wat

door zijn

voorganger al in

gang is gezet.

Succes verzekerd.

Hostel

De jeugdfoto’s aan

de wand  – veel zee,

veel sneeuw en heel

veel ‘happy people’ –

getuigden van een

lekker luxe leventje.

Dat nu welletjes was

geweest, vonden pa

en ma. Een pand

hadden ze gekocht.

En omgetoverd tot

hostel. Zijn hostel.

Leuk geweest

Ze waren leuk, vaak,

het kwartet van

De Kwis. Maar nu,

meer en meer,

doen ze leuk. Het

spontane gemak is

er vanaf. Gastheer

en permanent

lachsalvo De Leeuw

ten spijt is het werken,  

zicht- en hoorbaar

ploeteren geworden.

Leuk geweest!

Gonst

't Is dan wel zonder

prof. dr. ir. ervoor,

hij wordt weer volop

genoemd, de naam

Akkermans.

RTL-correspondent

Jeroen Akkermans,

om precies te zijn.

Een paar bewijsstukjes

bukraket meegenomen

van de MH17-plaats

delict en het gonst

Akkermans. 

Niet regeren

Nu de storm van

de verkiezingen

iets is gaan liggen,

lijkt mij één ding

overduidelijk.

Je kunt hier als

politieke partij

alles doen

 – constructief

‘coalitiëren’,

gedogen,

oppositie voeren –

zolang je maar

niet regeert,

is alles best.

Reikorend

Heb hem staan,

op zolder, tussen

al mijn andere lp’s:

Erroll Garners

Concert by the Sea.

Grijs gedraaid.

In een grijs verleden.

Mijn geheugen maar

weer eens opfrissen.

Op cd.

Zie nu al uit naar zijn

prachtige gekreun

onder de tonen.

Reikorend.  

Opwelling

Een laatste opwelling,

een stuiptrekking…

Denk ik vaak bij weer

een verzoek uit het

niets om te linken.

Een verzoek van een

vage  bekende uit

een minstens zo vaag

verleden.

En toch klik ik negen

van de tien keer op ‘accept’.

In een eerste opwelling.  

Blaffende honden

Het was zo’n beetje

tromgeroffeld als het

debat van de eeuw,

Pechtold-Wilders,

gisteren bij 2Vandaag.

Alsof Ali weer tegen

Frazier moest.

Het werd het nooit,

een debat. Te weinig

tijd, te veel stellingen,

de bekende riedels.

Blaffende honden.  

Ouderwetse kroegbaas

Hij kwam er vaak,

heel vaak, zeg

maar altijd,

Gerrit G, in jouw

dorpskroeg.

Vaak, heel vaak,

zeg maar altijd

nam hij laveloos

de auto terug

naar huis.

En vaak, heel vaak,

zeg maar altijd

ging het goed.

Waar is hij

gebleven,

de ouderwetse

kroegbaas?!

Zielig

Moet ik haar nu

zielig gaan vinden,

de VVD?! Omdat

ze klap op klap

krijgt?! Omdat

iedereen tegen

haar is?! Omdat

ze moedwillig

beschadigd wordt?!

Omdat je overal

wel een zwart

schaapje hebt?!

Ja, ik vind haar

zielig, de VVD.

Heel zielig.

Terras

Binnensteden, ook

die van Lochem,

hebben het moeilijk.

En wat doe je dan

als ondernemers in

het centrum onder,

beter gezegd

tegenover elkaar?

Elkaar het leven

zuur maken. Ruziën

over een paar

centimeter meer

of minder terras.

Stoeltje

Het is er niet, als het

aan racestal Sauber

ligt komt het er ook

niet, en toch bepaalt

het al dagen het

(race)wereldnieuws.

Moet een knap

stoeltje zijn, het niet

bestaande

formule 1-stoeltje

van Guido van der Garde.   

Zaadmatjes

Handleidingen

zijn om te lezen.

Zo ook die bij mijn

AH-moestuintjes.

Dus ik had het

kunnen weten, dat

de zaadjes niet in

de aardetabletjes

zaten, maar in de

door mij als oud

papier afgedankte

zaadmatjes.

Ach, maak ik de

groenteman blij!

Brandpunten

Brandpunt onlangs

nog gezien? Was

ooit een actualiteiten-

rubriek van formaat.

Nu niet meer dan een,

alsof hij ingestuurde

homevideo’s

becommentarieert,

quasi spannend

nieuwswaardig aan

elkaar geprate

Fons de Poel-show.

Nul brandpunten.  

Doodmoe

Je zult maar goede vriend

zijn van Bart Chabot.

Landelijk bekend liefst.

En overleden. Dan doet

Bart de rest. Want als het

aan beste vriend Bart ligt

– Brood in boeken, Bril nu

in een theatertour – blijf je

maar voortleven.

Om doodmoe van te worden.  

Onder de mensen

Goed, het mag dan gek

zijn dat hij er weer is,

de wolf, na 150 jaar,

maar om hem dan

meteen neer te zetten

als een gekke wolf?!

Alleen omdat hij niet

schuw is?! Doet een

vreemdeling  een keer

zijn best om onder

de mensen te komen…

Lente

De heren een

lichtblauw, de

dames een roze

accent. Dacht

meteen beschuit

met muisjes. Ze

zullen toch niet…

Nee, voor kinderen

was het (te) laat.

Zo niet voor een

huwelijk. Hun eerste.

Al was het de herfst

van hun leven,

ze hadden er zin in,

in lente.  

Boekenweekgeschenk

‘De grootste attractie aan

boord van een Boeing 747

van Martinair is ongetwijfeld

het toilet.’ De eerste zin uit

mijn huwelijksreiskrabbels.

Wie wat bewaart heeft wat.

En wie zo nu en dan opruimt,

vindt het:

mijn eigen boekenweekgeschenk.

Horizonvervuiling

Het plan voor

de kap van tot

wel 4000 bomen

in de regio leidt

nauwelijks tot

rumoer. Het idee

om een aantal

windmolens

te plaatsen is

amper geopperd

of het tettert van

de tegenstand.

’t Is maar net van

welke kant

je het bekijkt,

horizonvervuiling.

Waarheid

Gedroomd vannacht.

Met dank aan

Nieuwsuur gisteravond.

Over Opstelten. En over

Blatter. Over dat ze

voorgoed, met pek en

veren, van het toneel

verdwenen.

Maar als dromen bedrog

zijn, wat zijn dromen over

bedrog dan? De waarheid?!

Stembanden

Er loopt er weer

één rond, bij mij

in de fitness.

Zo’n man die veel

in de fitness komt.

Maar dat angstvallig

verhult in een alles-

behalve afgetraind

lijf. En met praats.

Veel praats.

Onvermoeibaar, zijn

stembanden. Of je ze

nou horen wilt of niet.    

Ikkenomie

Natuurlijk kun je

zeggen dat hij het

gewoon uitsprak

met een gezellige

Brabantse tongval,

het VVD-statenlid

gisteravond op

televisie.

Maar je kunt ook

zeggen dat hij er

juist exact mee

verwoordde waar

zijn partij voor staat:

de ikkenomie.  

Economische realiteit

Operatie Bruisende Binnenstad.

Aan de naam van het initiatief

zal het niet liggen, dat Lochem

weer een in alle opzichten

kloppend hart wordt. Maar of,

hoe breed gedragen ook, een

gemeenteraad de economische

realiteit naar zijn hand kan zetten…

Lokroep

Extra hard en lang

luiden vandaag

voor de kerk.

Overdonderend

de concurrentie.

Het vertier gonst.

Als golven rolt het

motorcrossgeweld

over het dorp.

En waar je het

normaal van je afslaat,

nijdig gezoem, klinkt

het nu als een lokroep.