Smaken

Ik ben niet verder

gekomen dan

rupsen in flessen

mezcal en tijdens

rondjes racefietsen

per ongeluk

opgeslokte vliegen.

Verder bij mij geen

insecten op het menu.

Maar, zodra Jumbo er

mee komt, laat ik ze

mij smaken. En

misschien wel naar meer!   

Kleuren

Schijnt dé nieuwste

rage te zijn. Nee,

niet onder jongeren,

voor volwassenen.

Het inkleuren van

kleurplaten. Plots

omarmd als hét

onthaastingsmiddel,

als dé vluchtroute

uit de dagelijkse

jachtigheid.

Als ze me missen,

dan ben ik… kleuren.  

(Tegel)wijzen

Ik begin een beetje moe,

een beetje heel erg moe

te worden van steeds

meer mensen die via

social media  hun o zo

spirituele kant willen

tonen. En daarom menen

mij te moeten trakteren

op allerhande

(tegel)wijsheden van

allerhande (tegel)wijzen.

Te doen

Hij was blij, las ik,

Louis van Gaal.

Blij dat in de

voorbereiding op

de clash met

Chelsea 17 van

zijn 18 spelers in

de televisiekamer

van ManU naar

Real Madrid-

Barcelona hadden

zitten kijken.

Met die ene speler

heb ik nu al te doen.  

Tegenvallend

De ene was al

gegoudenkalfd

voor er nog maar

een minuut van

was uitgezonden.

De ander – met

Katja c.s. in de

hoofdrollen –

mochten we ook

zeker niet missen.

Slaafs als ik ben,

volg ik ze dan ook,

Hollands Hoop en

Nieuwe Buren.

Tegenvallend.

Wit licht

Bij mijn plaatselijke

Intratuin hebben ze

het antwoord op

de Pietendiscussie

gevonden.

Reed er van de week

in het donker langs:

een zee van

kerstlampjes, nu al!

Eén misschien niet

zo handig puntje:

’t is allemaal

wit licht wat er blinkt.

Vrijwillig?!

Vrijwilligerswerk is in.

Zegt het Ouderenfonds.

Dat kan het weten, het

heeft 2400 nieuwe

vooral jongere

vrijwilligers mogen

bijschrijven.

Met dank aan Geer en

Goor. Of zou het ook te

maken hebben met de

krapte aan regulier werk

voor jongeren?!

Goed opgevoed

Las over de McDonalds

junk die op een

voedselbeurs als

biologische snacks niets

dan lof oogstte. Dacht

meteen aan de

McDonalds-medewerker

in Deventer. Ook

– meneer, het is heerlijk –

alle lof. Van mijn zoontje.

Goed opgevoed mannetje,

toen al.

Aangedaan

Ottawa (Ontario),

Montreal (Quebec)…

Bijna de andere

kant van de wereld,

dik 4000 kilometer,

vanaf Valemount

(British Columbia).

Daar waar broerlief

en gezin (en veel

paarden) huizen.

Maar toch, aangedaan,

de rust in Canada.

Contant

Ik had ooit

een tandarts

met onder haar

behandelschort

een beurs als van

een ouderwetse 

huis-aan-huis

melkboer. Cash

aftikken graag.

Gister moest

dochterlief op

tandartscontrole.

Ja hoor, het contant

betalen is

weer in ere hersteld.

Sneu

De muziek alleen

was kennelijk niet

verslavend genoeg

op het Amsterdam

Dance Event.

Voor een 41-jarige

vrouw uit Utrecht

in elk geval niet.

Met fataal gevolg.

 Zielig natuurlijk.

In de dubbele zin

van het woord.

Ook die van sneu.

Te avontuurlijk

Het avontuur lonkt.

Verslavend.

Bedwelmend bijna.

De Himalaya te lijf.

Het summum, letterlijk.

Tegelijk een wankel

evenwicht.

Verraderlijkheid alom.

Dwarsliggende weer-

goden. Onaangenaam

verraste gidsen. Het

avontuur te avontuurlijk.    

Herinneringen

Wie bewaart

weet op een

gegeven

moment niet

meer wat hij

heeft.

Gisteren onze

schuur

opgeschoond.

Aarzelend

aanvankelijk,

angstig bijna om

te rigoureus

geheugen te

wissen.

Tot ik het

doorkreeg: wie

opruimt

schept orde in

zijn herinneringen.

Steevast ontkend

Een samenzwering.

Zodra 50plus ook

maar even in de lift

 zit, wordt het

stelselmatig naar

beneden gehaald.

Aldus voorzitter en

senator Jan Nagel.

Het kan niet waar

zijn. Want, als altijd

bij 50plus, wat er ook

speelt, het wordt

steevast ontkend.

Luchtje

Denk niet – zoals na zijn

quasi gezinspolitieke

afscheid van Den Haag –

dat hij weer snel een

leuk baantje weet te

bemachtigen. Of dat het

CDA hem weer in genade

terugneemt. Want aan

Kamiel zit nu een luchtje.

Een allesbehalve

hemelsblauw luchtje.

Geweest

Het voelde trots,

het eerste artikel

met mijn naam

erbij in de

Haagsche Courant.

Vanochtend stond

ik weer in de krant.

In een overlijdens-

advertentie in de

Stentor.

Ik schijn een altijd

positieve vriend en

een aardige buurman

te zijn geweest.

Kierepiet

Kaas- en stroopwafelpieten

in Gouda. Glaspieten in

Leerdam. Hopjespieten in

Den Haag. Mossel- en

oesterpieten in Yerseke.

Koekpieten in Deventer.

Bloemenpieten in Aalsmeer.

Lichtpieten in Eindhoven.

Om kierepiet van te worden.

Stilletjes

Een hoge, heel hoge,

veel te hoge prijs,

het voor zowel

slachtoffer als dader

drama in Voorburg,  

maar voor de

zoveelste keer staat

het op de kaart,

pesten. Om er voor

de zoveelste keer

waarschijnlijk weer

stilletjes

van te verdwijnen.  

Gewoon bij Albert Heijn

Gelezen, dat stukje

Sinterklaasrijmelarij

van Albert Heijn?!

Lieve Piet… Om je

groen, geel, blauw,

roze, bruin enzovoorts

aan te ergeren. Eerst

uit de schappen,

 Zwarte Piet, nu weer

niet. Met alle kleuren

meewaaien.

Gewoon bij Albert Heijn.  

Echt groot

Kleinigheidje.

In het heetst

van de strijd.

Niet groter

maken dan

het is.

Bagatelliseren

was het devies,

na de onenigheid

tussen Huntelaar

en Van Persie.

Die natuurlijk had

moeten passen.

Als een echt

grote voetballer.

Fiksen

Koninklijke container.

Klinkt niet als een

bouwwerk dat alleen

van de tekentafel kan

komen van toparchi-

tecten  Bierman Henket

uit Vught.

Een tijdelijke werkplek

voor de koning…

Moet een beetje

Wassenaarse aannemer

toch ook kunnen fiksen?!

Daad

Het slachtoffer

“een aardige

jongen met wie

je kon lachen,

iedereen mocht

hem wel ”.

De verdachte

“zit altijd op het

schoolplein en

zegt niet zoveel”.

Toen was er dat

mes. Geen woorden

maar daad.

Grootheid

Bijna dertig romans,

een paar filmscenario’s,

en dat alles in niet meer

dan één uur werken per

dag. Als je dan de

Nobelprijs voor literatuur

wint, moet je wel een

grootheid zijn.

Een grootheid  die ik nog

niet ken.

Hoog tijd voor Modiano.

Heiligt

In januari ontdek je

dat je directeur met

geld sjoemelt. Pas

in oktober kom je er

mee naar buiten.

Natuurlijk, hoe langer

je het stil houdt, hoe

minder afhakers bij ALS

icebucketchallenges en

city swims. Het goede

doel heiligt alle middelen.

Opklopperig

’t Is dat er hier en

daar in de wereld

nog iets speelde,

anders was het de

afgelopen weken

echt alleen maar

gegaan over de

overgang – nog

twee nachtjes slapen –

op tabloidformaat.

Tja, de Telegraaf is

en blijft een

opklopperige krant.  

Nostalgie

Misschien de tijd

van het jaar die

nostalgie opwekt.

Of de tijd van hun

leven. Deze week

twee verzoeken

van vervlogen

vrienden om

telefoonnummers

uit te wisselen.

En bij te praten.

Prima. Zolang we

maar niet in het

verleden blijven hangen.

Uitgewerkt

Heb er na twee

dagen zelf nog

geen duidelijk

antwoord op,

dus of jullie mij

kunnen helpen.

De vraag: of het

aan mij ligt dat

Koefnoen dit

seizoen niet meer

zo leuk is. Kennen

we het nu wel of

is de formule

 – zou ook wel

mogen na zoveel

jaar –  uitgewerkt?

Werkplekje

Royaal bemeten, lijkt mij,

villa Eikenhorst. Moet onze

vorst voor ’s avonds toch

wel ergens een werkplekje

kunnen vinden. Maar nee,

een werkverblijf in de tuin.

Want Paleis Noordeinde is

na vijven verlaten en

Huis ten Bosch wordt verbouwd.

 

Griepprikrijp

Dacht bij de griepprik

altijd aan schuifelende

bejaarden. Vond ik

gisteren een brief van

mijn huisarts op de mat.

Een uitnodiging voor de

griepprik. Dacht dat die

eer mij nog 5 jaar bespaard

zou blijven. Maar nee, vanaf

60 ben je al griepprikrijp.

Onderste la

Aanbevelingen te over in

‘Naar een voedselbeleid’,

het pleidooi van de WRR

voor verduurzaming van

onze voedselproductie.

De reactie erop van

staatssecretaris Dijksma:

‘Het stelt de juiste vragen’.

De eerste stap

richting de onderste la.

Noch, noch

Vijf van onze top-dj’s,

vijf nieuwe postzegels.

PostNL komt ermee.

5 oktober. Bij het

Amsterdam Dance Event.

Omdat we zo groot zijn

in de dancemuziek.

Allemaal waar. Net zo

waar als dat het dance-

publiek noch postzegels

plakt, noch verzamelt.

Zijne schijnheiligheid

Zelfs het kleinste

beetje eer dat

hem rest, houdt

hij niet aan zichzelf.

Hij blijft zetelen

waar hij zetelt.

Iemand moet het

doen, opkomen

voor de goede zaak,

zijn ouderen.

En hij wint er nog

stemmen mee ook,

Henk Krol, zijne

schijnheiligheid.