Zaterdag was het
volgens het OM
nog een klare zaak
daar in Deurne:
noodweer.
Gisteren was dat
nog helemaal niet
zo zeker.
Ondertussen
stonden én politici
én bevolkings-
groepen al klaar
met commentaren
en meningen.
Even geduld a.u.b.
Juist, zo moet het!
Als het dan toch,
zoals afgelopen
nacht, zomertijd
wordt, dat het dan
ook echt zomertijd
is. En we, ondanks
de klok vooruit en
een uurtje minder
slaap, stralend
wakker worden.
Een idee voor
een nieuwe
melodie voor
onze beiaard,
vraagt
de gemeente.
Heb ik.
Als het aan mij
ligt, daalt ieder
uur Francisco
Tárrega’s
‘Gran Vals’, ook
bekend als
‘Grande Valse’
en beroemd als
dé standaard
Nokia-ringtone
neer over Lochem.
Leuk, een inkijkje
in een onbekende
wereld. Zoals, via
de documentaire
The Next Big Thing,
de internationale
kunstwereld.
Schizofrene wereld:
vaak opvallend
nuchtere kunstenaars
aan de ene, meestal
hyperige kopers
aan de andere kant.
Het moet dik
twintig jaar
geleden zijn
geweest dat
ik meewerkte
aan een
campagne
tegen kinder-
mishandeling.
Vele campagnes
en bergen prima
bedoelingen
verder, zo zag ik
gister op tv,
wordt kinder-
mishandeling
nog steeds
niet serieus
genomen.
Schrijf ik net
een stuk over
3D-printen in
de ijzergieterij,
zie ik Obama in
het Rijksmuseum
bij een 3D-geprint
grachtenpand en
lees ik over een
vrouw met een
nieuwe
3D-geprinte
schedelpan.
3D is scheepsrecht.
‘Al dat gedoe,
alleen voor
een beetje
jeuk aan je
snikkel en één
vingerhoedje
stijfsel’.
Van Kooten en
De Bie, jaren
geleden als De
Klisjeemannetjes.
Moest ik ineens
aan denken,
gisteravond, na
een dag Obama
en de NSS-top.
Wat een gedoe!
Kreeg gisteren
van vrienden
een serie foto’s
toegestuurd uit
Wassenaar.
Ja, uit mijn goede
oude dorpje dat
zich al sinds jaar
en dag afficheert
als de groene oase
in de randstad.
En inderdaad: veel,
heel veel groen
op de plaatjes.
Legergroen.
De Chinese
President
heeft gisteren
volledig
afgeschermd
van de buiten-
wereld een
staatsbanket
in het Paleis
op de Dam
weten te
bereiken.
Zou je als
wereldleider,
al is het maar
af en toe,
de wereld niet
recht in de ogen
moeten
willen kijken?!
Natuurlijk, een
reuzendruppel,
die minder
Marokkanen-
kwestie. Maar
toch, ik had hun
emmers nog
groter ingeschat.
Niet gedacht dat
zoveel PVV-ers
hun leider nu
tegelijk de rug
zouden toekeren.
Hoewel, het zijn
altijd kuddedieren
geweest.
Gaan ze niet achter
de computer maar
juist lekker buiten
spelen, is het weer
niet goed!
Want ze hebben er
maar last van, die
Lochemse oudjes,
van die spelende
basisschoolkinderen.
Van alle tijden, de
boze buurman die
je bal niet teruggeeft.
Ik heb 3086
gelijkgestemden,
maak ik op uit de
verkiezingsuitslag.
Dat schept een
band. Maar ja, op
een enkeling na
heb ik geen flauw
idee wie dat zijn,
die 3086 mannen
en vrouwen.
Misschien ga ik
wel een gelijk-
gestemdendag
organiseren!
Natuurlijk had ik
het liever onder
heel andere
omstandigheden
en met een veel
vrolijker aanleiding
horen klinken.
Desalniettemin
blijft het wat mij
betreft zelfs na
gisteren het
mooiste volkslied
ter wereld, het
Russische volkslied.
Misschien bij
een enkele
Fries
(verdwaasde
anti-Europese
PVV’ers laat ik
even buiten
beschouwing)
maar verder
zou ik niet
weten waar ik
het hier zou
moeten zoeken,
van dat
nationalisme
zoals we nu
zien op en rond
de Krim.
Maar goed ook.
Heel goed.
18 is-ie nog maar,
Abel van Toorn.
En nummer 9 op
de plaatselijke
PvdA-lijst. Niet
echt een plek
met uitzicht op
de gemeenteraad.
Dus timmert Abel
aan de weg. Met
foldertjes door
brievenbussen.
Abel komt er wel.
Bij een volgende
verkiezing dan.
Gisteren in een
remonstrantse
kerk geweest.
Een mooie
sobere kerk.
Een mooie
sobere uitvaart.
De enige
uitbundigheid:
liefde, heel veel,
bijna teveel liefde.
Had ik kunnen
weten. Boven de
kerkdeur stond in
steen gegriefd:
In alles de liefde.
‘Een goede raad’
zonet paginagroot
- al valt dat mee
op tabloidformaat -
van de SGP in de
Volkskrant.
Acht vinkjes bij
acht speerpunten.
Eén ervan: ‘Heeft
wethouders, geen
wiethouders’.
Woordgrapjes van
de SGP.
Een goede raad?
Zou ik niet doen.
Wat kun je
er veel over
zeggen.
Wat heeft
iedereen er
veel over te
zeggen.
En al veel,
heel veel
over gezegd.
Laat ik het zo
zeggen, ik
zeg maar niets
over ons song-
festivalliedje.
Ik doe de titel
eer aan.
Ik hou mij kalm.
Er zullen zeker
deskundigen
zijn die de
NAVO-oefeningen
in de Zwarte Zee
een passend
robuust signaal
noemen.
Net als er een
persbericht zal
zijn met de
boodschap dat
ze al ruim voor
de Krim-crisis
gepland waren.
Ik hou het
gewoon op
kinderachtig.
Ik zal niet zeggen
gekelderd, maar
sinds gisteravond
ben ik toch wel
een paar treetjes
gedaald op de
sociale statusladder.
Ga maar na, zo ben
je de man van de
voorzitter van
UVON Gelderland,
zo ben je gewoon
maar de man van.
Zag gisteravond
Lang Lang bij
P&W Prokofiev
spelen. Met open
mond gekeken.
Dacht meteen
aan mijn nichten.
Met terugwerkende
kracht hadden ze
toch wel gelijk om
mij niet te veel
speeltijd te gunnen
op de piano bij oma.
Groot gelijk.
Eén dode. Eén
bewusteloze.
Ogen spoelen
en schone
kleren voor wie
met hen in contact
waren geweest.
Hulpverleners met
geïrriteerde ogen
en slijmvliezen.
Met dank aan een
gewoon verkrijgbaar
schoonmaakmiddel.
Leve de
voorjaarsschoonmaak.
Eindelijk is het
in Massachusetts
verboden – bij
wet zelfs – om
stiekem foto’s of
video’s onder
iemands rok te
maken.
Kan leuk worden…
Loopt voortaan
iedereen er open
en bloot onder
andervrouws
rokken te filmen
of te fotograferen.
Negen van de tien,
nee, volgens mij
zelfs tien van de
tien keer word ik
voor de wekker
wakker.
Zelfs als ik hem
niet heb gezet.
Zoals vanochtend.
Gelukkig maar,
want dan geniet
ik des te meer van
dat extra uurtje
lekkere luiheid.
En een stage in
de bankwereld?
Of in de vlees-
verwerkende
industrie?
Waarom is een
stage in de
pornobusiness
dan niet te
verenigen met
de waarden van
Inholland?!
Dacht dat het
juist een
meerwaarde was
voor studenten,
nieuwsgierigheid.
Op de site
heten ze
fotografische
zelfportretten.
Heet de gepor-
tretteerde
een moderne
Jan Cremer.
Letterkundig
Museum-
mooipraterij
voor Selfmade:
een expositie
van 200 selfies
van Heleen van
Royen.
Ja, 200 selfies.
Van Heleen
van Royen, ja.
De perikelen
op de Krim
brengen mij
jaren terug.
Terug naar de
lagere school,
de aardrijks-
kundeles.
De Krim, een
bij de Russen
geliefd
vakantieoord,
leerde ik toen.
50 jaar later
zijn ze er weer,
de Russen.
Op een wel heel
avontuurlijke
vakantie.
Prima stel,
Feijenoord en
Fred Rutten.
Niemand die
‘Geen woorden
maar daden’
zo op het lijf is
geschreven als
Fred Rutten.
Want als hij één
ding niet moet
doen, dan is het
praten. Dan is hij
meteen weer wat
mijn vader hem
altijd noemde:
een weekdier.
‘Eigenlijk zijn
alleen kandi-
daten die nog
maar 2 maanden
voor het einde
van hun uitkering
zitten voor u
interessant.
Daarvoor is er te
weinig prikkel om
aan het werk te
gaan’. Ik citeer een
UWV-casemanager
in gesprek met een
werkgever die ik ken.
Hoop maar,
kunstenaar
die hij is, dat
hij mij voor
de gek heeft
gehouden,
gisteren in
Volkskrant
Magazine.
Bijna niet door
te komen, negen
bladzijden
zelfophemelarij.
Vijftig jaar na
‘Ik Jan Cremer ‘
is het alleen
maar ik ik ik ik
ik ik Jan Cremer.
Een misplaatste
pedo, daarvoor
komt men nog
net naar de
gemeenteraad.
Maar verder zijn
ze leeg,
gemeentelijke
publieke en
perstribunes.
Zo’n ‘Beste
raadslid van
Nederland’-
wedstrijd, dat
is dan toch niets
meer dan een
inteeltfeestje?!
