Betere voornemens

Ik begon eraan

zonder goede

voornemens.

Die zijn in 2014

dan ook allemaal

uitgekomen. Nu,

358 tweenulvijfjes

later, sta ik weer

op de drempel

van weer een

nieuw jaar. Een

jaar van weer geen

goede voornemens.

Ik ga in 2015 voor

betere voornemens.  

Landvastjes

Plafond. Kast.

Slaap lekker.

Welterusten.

Krabbels op

de muur,

de kast, naast

het bed.

Landvastjes

aan een nieuwe

wereld. Van een

vluchteling, een

tandarts uit Syrië.

Gisteravond

in Nieuwsuur.

Woorden van

bijna niets.

Die alles zeggen.

Veel

Vond het tijdens

mijn spaarzame

kerstinkopen al

niet slecht gaan

met ons land,

maar nu breken

echt mooie tijden

aan.

Onze accountants

zijn aan de

beterende hand,

las ik.

Qua verdiensten dan.

Van iets minder naar

nog meer.

Let wel: van veel.   

 

Amour

Oud nieuws, weet ik.

Heel bekend nieuws

ook. Alom gelauwerd,

door vrijwel iedereen

bewonderd. Zag hem

gisteravond voor het

eerst. Zo mooi kan film

zijn. Over zo’n pijnlijk,

zo actueel onderwerp.

Hartverscheurend,

in elk opzicht, Amour.

Max

Dan moet je je

als 70-plusser

volgens mij toch

serieus achter je

oren gaan krabben,

als je op straat niet

alleen sterk de

aandrang voelt om

hem na te roepen,

nee, als je hem nog

echt naroept ook,

Jan Slagter.

En al helemaal als

je dat doet met Max.  

Merel

Zette gisteren

mijn auto bij

mijn moeder

op de oprijlaan.

Was nog niet

uitgestapt of daar

was hij, de merel,

driftig pikkend

tegen de voorruit.

Heeft-ie liever niet,

de merel, auto’s

op zijn oprijlaan.

Merel op stand,

territorium

met oprijlaan.  

Piloot

Hij is dus niet

neergehaald,

de Jordaanse

straaljager die

IS claimde wel

te hebben

neergehaald, hij

is neergestort.

Aldus Amerikaans

onderzoek. Maar

of dat de situatie

voor de door IS

gevangen genomen

piloot er

veel beter op maakt…

Opstopping

Stort mij zo in het

supermarktgedruis.

Voor de slotetappe 

kerstinkopen.

Ik ga met de fiets.

Laveer ik om alle

parkeerstress heen.

En ik kan toe met

een mandje. Ontloop

ik ook binnen de file.

Alleen de kassa blijft

een onvermijdelijke

opstopping.

Verstomd

De originelen

konden niet

tippen aan

zijn covers.

Hij zong ze niet,

hij schraapte ze.

Schaamteloos

stuiptrekkend,

bij het

spastische af,

aan de microfoon.

Joe Cocker, één

van de voor mijn

jeugd meest

karakteristieke

stemmen,

is verstomd.    

 

Ungründlichkeit

Ondermaats,

de veiligheids-

controles op

vliegveld Frankfurt.

Het verrast mij,

 zo’n staaltje

‘Deutsche

Ungründlichkeit’,

bijna aangenaam

zelfs.  Want een

snufje slordigheid,

daar wordt een

land, daar wordt

het leven prettiger van.  

Kassa

Vol de parkeerplaats.

Vol  – hoe ruim

bevierkantemeterd

ook –  de winkel.

Uitverkoop bij

Piet Zoomers.

Gulzigheid alom.

Grotere ogen zelfs

soms dan de limiet

op de  bankrekening.

In het zicht van kerst

sneuvelende

kledingstukken

bij de kassa.  

 

Afgebroken

Ken hem nog uit

mijn verre

Haagsche Courant-

verleden,

Adri Duivesteijn.

Als Schilderswijkse

opbouwwerker.

 Zag hem gisteren

op tv. Thuis, letterlijk

en figuurlijk, in de

Schilderswijk. Door

prostaatkanker

beetje bij

beetje afgebroken.

Zalig kerstreces

Had ik nou goed

begrepen dat de

PvdA-kandidatenlijst

voor de nieuwe

Eerste Kamer al was

vastgesteld?! Komt

het kerstreces dan

even zalig uit… Heeft

mevrouw Barth, de nu

nog  fractievoorzitter,

alle tijd om haar

toekomst te overpeinzen.

Stoer

Wil ik ook een keer

stoer doen, meld ik

mij voor de

CoolChallenge,

verklaar ik mij bereid

een maand lang koud

te douchen, vul ik

trouw allemaal

vragenlijsten in…

Word ik ingedeeld in

de controlegroep.

Moet ik mij gewoon

warm blijven douchen.

Gestand doen

Mooi, die drie

dissidenten in

de PvdA-eerste

kamerfractie.

Omdat het

precies is wat

ik verwacht van

eerste kamerleden:

een strikt

individuele afweging.

Tegelijk ben ik wel

heel benieuwd hoe

lang de drie hun

eigenheid gestand

blijven doen.

Uitgemolken

Al was hij vermomd als

Spook van de Opera,

ik moet eerlijk bekennen,

ik heb nog eens

geapplaudisseerd voor

 Ben Cramer. Sindsdien

nooit meer een seconde

musical bezocht.

Hele opgave, in een land

waar musicals tot in den

treure worden uitgemolken. 

Geklapt

’t Is dat ze als aapjes

voor zichzelf klapten,

de hoge milieupieten

achter hun tafel in Lima,

maar verder

ontevredenheid troef

over de klimaattop.

Het enige besluit:

volgend jaar wordt in

Parijs verder gepraat.

En geklapt. Achter de tafel.

Later

Vannacht (3.45 aldus

mijn wekker) wakker

van een paar jongens

in de straat. Druk met

wat je een nogal

levendige slotevaluatie

van een avondje uit zou

kunnen noemen.

Na een half uurtje waren

ze het unaniem eens en

werd het sein ‘later’ gegeven.   

Gewaarschuwd mens

Hij komt er zelf mee

voor de draad,

Harry Mens, met het

nieuws dat hij op een

dodenlijst staat van

de onderwereld.

Om, zo zegt hij, zijn

bedreiger openlijk te

waarschuwen.

Niet heel slim, als je

het mij vraagt. Een

gewaarschuwd mens…

Bijna knap

Willibrord Frequin,

‘starreporter’ van

heel erg weleer,

bij Pauw.

Om te duiden waar

de schreef ligt bij

Onno Hoesachtige-

affaires. Het werd

een non-item. Bijna

knap, hoe iemand

zich in volledige

onbegrijpelijkheid

zo belachelijk kan maken.

Banen

Mag dan uit onderzoek

blijken, ik geloof er

weinig van, van dat

uiterlijk bij het krijgen

van een baan zwaarder

weegt dan capaciteiten.

Kijk een weekje televisie:

hoeveel suffe, vooral

mannen met

alleraardigste banen

zie je niet voorbijkomen?!

Allesbehalve zeker

Slim, geloofde

ik altijd, niets

geloven in een

wereld waar

hordes gelovigen

andersgelovigen

niet kunnen velen…

Blijken ook

ongelovigen op

heel wat plekken

(vaak dichterbij

dan je denkt)

hun leven

allesbehalve zeker.  

Pro deo

Eigenaardig, die alom

verontwaardiging over

die meezingBN’ers die

geld vangen voor hun

bijdragen aan een

goeddoelreclamespotje.

Alsof werk voor een

supermarkt die dag in

dag uit aan ons allemaal

dik verdient

pro deo zou moeten zijn.

Geen gele kerst

Hallo Jumbo! Waren

jullie zo aardig bezig

in jullie tv-spotjes,

krijg ik gisteravond

ineens één reclameblok

zoetsappigheid voor

mijn kiezen.

BN’ers, slap liedje, hoog

naäapcocacolagehalte…

Voor mij dit jaar

geen gele kerstinkopen.

Niets

Ik vind het eigenlijk

wel iets hebben,

dat het rood van

Van Gogh ons

langzaam in de

steek laat. En, wie

zegt mij dat zijn

andere kleuren dat

voorbeeld niet gaan

volgen?! Beetje bij

beetje weer terug

naar de oorsprong,

het maagdelijk wit,

het niets.

Participatie

Een afperser van

70 jaar. Moderne

man dus.

Niets rustig met

pensioen, actief,

ondernemend.

Kansen blijven

zien en pakken.

Over participatie-

samenleving

gesproken, hij

deed mee.

Niet echt in de

schijnwerpers,

maar toch,

volop in het nieuws.  

 

Plezant

Het wordt nog wel

eens geopperd:

voeg Nederland en

België (in elk geval

Vlaanderen) samen.

Er lijkt, zij het

andersom, schot in

te komen.

Onze kranten zijn

inmiddels in Belgische

handen.

Ach, was  laatst nog

bij onze zuiderburen.

Zeer plezant!

Blind

Hoe laag ook, de

guerilla opgeilactie

van die nieuwe

Onno Hoes-toyboy

(mede mogelijk

gemaakt door Powned),

hoe dom moet je zijn,

hoe onaantastbaar

moet je je wanen om

daar als burgemeester

weer met open ogen

in te stappen.

Geilheid maakt blind.  

Therapeutisering

Gisteren bij Pauw:

een dochter en

moeder over diens

jarenlange drugs-

en alcoholverslaving.

Luisterde naar de

dochter, hoorde de

dochter.

Luisterde naar de

moeder, maar nee,

hoorde vooral een

duidelijk geval van

therapeutisering.

Serieus

Serieus nieuws,

vind ik, dat het

online aangifte

doen via de

politiesite niet

alleen volslagen

zinloos is maar

ook nog eens

uiterst privacy-

onveilig. Maar

nog serieuzer

vind ik dat ik er

mij minder en

minder over

verbaas, over

serieus nieuws.  

 

Gezelligheid

Ik vond hem zo lief,

die pomphouder

op het nieuws.

Op de vraag waarom

het met de dalende

benzineprijzen bij

bemande tankstations

weer drukker en drukker

werd, antwoordde hij:

om de gezelligheid.

Hij zette er zelfs een

overtuigende blik bij op.     

Wel gehoord

Ik heb er niks mee,

helemaal niks,

met de Top2000.

Maar met Queen

en al helemaal met

Bohemian Rhapsody

heb ik zo mogelijk

nog minder. Dus als

die overdaad bombast

eindelijk eens niet op

één staat…  

Al heb ik Hotel California

nu ook wel gehoord.

Dagdagelijks

Had het een

Belgische origine

toebedacht,

maar nee, het

is oosterbuurs.

Zelfs in de betekenis

van sleur stemt het

vrolijk. Het huppelt,

het danst.

En, vraag mij niet

waarom, ik stapte

er vanochtend

heerlijk monter mee

uit bed: dagdagelijks.  

Jongevadergevoel

Ben al jaren uit

de kleine kinderen.  

Ben ook al jaren

geleden ‘geholpen’.

Maar toch, weer

helemaal terug, mijn

jongevadergevoel.

Een consultatie-

bureau heeft kennelijk

mijn 06-nummer en

belt mij af en toe.

En dat op mijn

leeftijd. Heerlijk!    

Mannensport

Dood, Phil Hughes,

Australisch cricketer.

Fastbowler, bal, helm,

pats: licht uit.

Heb zelf een blauw

maandagje gecricket.

Het is niet het gezapige

spelletje waar het vaak

voor wordt gehouden.

Maar om zo het brevet

mannensport te krijgen?!

Duizendeneerste

Klopt helemaal,

wat een goede

vriend en

bekend schrijver

onlangs zei:

schrijven doe je

eerst en vooral

voor jezelf.

Anders was ik

nooit aan mijn

tweenulvijfjes

begonnen. En

had ik vandaag

al helemaal niet

mijn

1001^e tweenulvijfje

geschreven.  

Publiciteit

Als BN-ers niet gaan,

dan staan bijna

afgeschreven BN-ers

op. Denk dat-ie dat

gedacht heeft, Emile

Ratelband. Heeft zich

opgeworpen om af te

reizen naar de ebola-

gebieden. Redden wat

er te redden valt. Vooral

zijn eigen publiciteit.

 

Christelijk tijdstip

Met mijn neus  in

de boter gisteravond.

‘Ne me quitte pas’,

een documentaire  

over twee mannen

alleen in de

Belgische Ardennen,

in zijn volle lengte,

dus lekker lang op tv.

En op een christelijk

tijdstip.

Al is  het dat natuurlijk

al gauw bij de NCRV.

Bijna geloven

Nu weet ik het wel,

na al die ‘Nederland

verandert, de zorg

verandert mee’-

overheidsfilmpjes:

we leven in een

ideaal land.

’t Is dat ik ook weet

dat het reclame is en

dat ik nog

 echte televisie kijk

en kranten lees, anders

zou ik het bijna geloven.

Koopavond

‘Het aantal mensen

dat op koopavond

de stad in gaat om

gezellig te winkelen

daalt flink’.

Ik lees de zin hardop.

Zo neutraal mogelijk.

Doe mijn best maar

blijf struikelen.

Gezellig te winkelen:

gaat er bij mij niet in,

 

komt er dus ook niet uit.

Slaapmutsje

Ik slaap al niet slecht,

maar vannacht…

Als een blok! Dankzij

De Nederlandsche Bank.

En de vier miljard aan

goud die ze onlangs

verscheepte van New York

naar Amsterdam.

Om, zo zei ze, ons rustig  

te stemmen. Tja, daar kan

geen slaapmutsje tegenop.

Pikken

Hoe vervelend

ook de aanleiding,

vandaag doen ze

er ineens echt toe.

Gisteravond een

tweet via de

gemeente. Na weer

een geval van

vogelgriep.

Ik moet ze binnen

houden. Tot nader

order. Ophokken.

Of ze het pikken,

mijn twee kippen?!

IJdelheid

Of het iets is met

de bijnaam van

hun ministerie,

de apenrots,

dan wel een eis is

uit de profielschets?

Geen idee.

Feit is dat het na

Van Aartsen (een

beetje) en

Timmermans (een

beetje veel) nu ook

al gaat over de

ijdelheid van

kersverse Koenders.  

Vrees

Je bent de nieuwe

groep Kuzu-Östürk,

de pers is uitgerukt

en dan kom je niet

verder dan een oude

koeien-verklaring,

een wandeling door

de Tweede Kamer

en het dichtdoen

van een deur met

‘U hoort nog van ons’.

Vrees dat er nog

mensen luisteren ook.   

Oprekken

Een mobieltje

van de Hema.

Ik weet het,

meer en meer

om de vaste

klant te binden

of nieuwkomers

te lokken.

Maar toch – zal

mijn ouderwetse

blijf bij je leestheid

zijn – ik heb er

moeite mee, met

retailers die hun

assortiment maar

blijven oprekken.