The blues

Hoeveel blauw kan een mens verdragen?! Op zijn eigen deurmat welteverstaan. 

Ploften er ineens 5 belastingenveloppen door de bus, gisteravond. Vijf! 

Had allemaal weinig om het lijf, maar toch: kan dat niet in één iets grotere envelop?!

Niet de doelgroep

Heb het gehaald, gisteravond bij SBS, het einde van de eerste Dokter Tinus.
Hele prestatie, al zeg ik het zelf. Vond het niets. Ja, flauw en voorspelbaar. Ondanks een 'cast' met klinkende namen.
Ik zal de doelgroep wel niet zijn.

Door weer en wind

Hij was al een tijd buiten beeld, dus een donderslag bij heldere hemel, nee. 

En toch komt het aan, het bericht dat hij er na 26 jaar echt de brui aan geeft, Erwin Kroll. 

Jaren weer en wind met hem gedeeld. 

Het KNMI was Erwin. Erwin was het KNMI.

Müeslimonster

Ik begin de dag 't liefst met een kommetje 

– sommigen beweren een bak – müesli. 

De meest eenvoudige, niet krokante müesli. 

Aangevuld met fruit, vanochtend wilde perzik. 

Aangelengd met uitgeperste sinaasappel en magere yoghurt. 

Slim

Wij krijgen vandaag een slimme energiemeter. Weer een slimme energiemeter. Hadden er een van Oxxio, ‘t wordt er nu een van Liander. Benieuwd of slimmer nu ook weer duurder betekent. Na de eerste gingen onze energiekosten alleen maar omhoog.  

Aanmoedingsprijs?!

Gisteren een achterbak ‘restafval particulieren’ afgevoerd. Keurig met mijn milieupas. Bij de plaatselijke vuilstort. Kostte tot voor kort € 10 voor de eerste 100 kilo. Nu € 12,50.
Hoezo aanmoedigingsprijs voor milieubewust gedrag?!

New chick

Na twee eigenaardige sterfgevallen in onze kippenfamilie en dus nog één kip over, was het hoog tijd – want zielig voor de achterblijver – voor aanvulling. 

Welnu, dit is haar: Betty White the 2nd, the new chick in the hok.  

CDA-standvastigheid

Je neemt zelf het initiatief voor de langstudeerboete. Dan wil je er weer van af. Bij het eerste lijsttrekkersdebat gelooft je eerste man heilig in afschaffing. 

Maar… puntje bij paaltje geef je toch niet thuis. Typische CDA-standvastigheid.   

Ver van thuis

Giro, Vuelta, Tour... we hebben ze alle drie hier gehad. In 2015 is de Vuelta weer terug. 5 etappes lang maar liefst.
Natuurlijk, mooie sport. Maar toch, ik blijf het raar vinden, wielerrondes van Frankrijk, Italië en Spanje zo ver van thuis.

Zaaltje

Nee, jij trekt volle zalen! Hier in Lochem zou ik die verwensing niet zo gauw meer uiten. Heeft alles te maken met het nieuwe Jansstheater aan de Emmastraat. 

Goed voor niet meer dan 49 stoelen. En daarmee het piepkleinste theatertje van Nederland.    

No flowers in my hair

13 was ik, in 1967, toen San Francisco van Scott McKenzie uitkwam. Afgelopen zaterdag overleed de ‘icoon van de flower power’.

Zoetsappig vond ik San Francisco. ‘Be sure to wear flowers in your hair’… mij niet gezien. 

Ook al had ik toen nog haar.

Weggepoederd

Er mogen dan, met dank aan de vrieskoude februarimaand, extreem weinig wespennesten zijn, bij mijn moeder in de tuin was het goed raak. Was, inderdaad, want het aan- en afzoemende volkje is inmiddels vakkundig wit weggepoederd.     

Binnenshuis verhuizen

Warmste dag van het jaar (de eeuw?!) en wij verhuizen. Binnenshuis. 

Dochterlief naar onze kamer. Wij naar mijn kantoor. Mijn kantoor naar de kamer van dochterIief. 

En zoonlief?! Beschouwt alle drukte. Rustig. Vanuit zijn tuinhuis. 

Eenduidigheid?

En weg is mijn Stemwijzer-zweverigheid. Geen 5 partijen meer die bij mij passen, slechts 1. Met dank aan Kieskompas. 

Maar, zoveel duidelijkheid, in een paar dagen… voer voor twijfel. 

Kan het bijna niet geloven, mijn plotse eenduidigheid.  

Lekker raspen

Ik haat fairs. Toch ben ik vanochtend in Beesd, op de Landgoed Fair. Voor een goed doel: Red een Kaas.
Meer precies door de aardbeving geteisterde Parmigiano Reggiano.
3 kilo ligt er voor mij klaar. 

Dat wordt de komende maanden lekker raspen.  

Hakbijlgezellig

Begonnen in Jeroen Brouwers’ Bittere bloemen. 

Vanaf de eerste zin ben ik verkocht. 

Stijl, opbouw, taal, als vanouds. 

Rijk, te beeldend voor woorden bijna. 

Over woorden gesproken: 

wat te denken van hakbijlgezellig?!    

Los zand

Met de deur in huis: ik vind het niks, De Slimste Mens. Het leeft niet, het komt nooit los. Philip Freriks, Maarten van Rossem, ze spelen een rol. Verkrampt. Gekunsteld. De kandidaten? Hangen er maar een beetje bij. Alles is los zand.  

Zweverigheid

Gisteren de stemwijzer ingevuld. Als ik al geen zwevende kiezer was, dan ben ik het nu. Maar liefst 5 partijen kwamen als mijn voorkeur uit de bus. 

Nog maar een paar keer stemwijzeren. Benieuwd of het blijvend is, mijn zweverigheid.

Weer thuis

Koffers uitgepakt, wasmachine op volle toeren, eerste was al aan de lijn, e-mail bij- maar vooral weggewerkt en nu aan een tweenulvijfje.
Heerlijke vakantie gehad. Maar, hoe burgerlijk het misschien ook klinkt, heerlijk om weer thuis te zijn!

Afgedaan

Tijdens de Tour hem vaak gezien. Te vaak. Nu tijdens de OS is-er weer. Vaak. Heel vaak. Te vaak. Te veel zon in de zomer is slecht. Te veel Smeets minstens zo slecht. Voor mij heeft-ie afgedaan.